Postawienie prawidłowej diagnozy, zwłaszcza w początkowych fazach choroby, nie jest łatwe. Rozpoznanie choroby Parkinsona stawiane jest zwykle przez lekarza specjalistę w dziedzinie neurologii, gdzie chory trafia z gabinetu lekarza rodzinnego. Właściwa diagnoza wymaga doświadczenia klinicznego oraz znajomości wytycznych leczenia i oceny stopnia zaawansowania choroby.
Na początku lekarz zbiera dokładny wywiad neurologiczny z chorym oraz przeprowadza badanie fizykalne. Wiarygodne i łatwo dostępne badanie, które mogłoby jednoznaczne i szybko potwierdzić rozpoznanie choroby Parkinsona, niestety nie istnieje. Rozpoznanie opiera się o informacje dostarczone lekarzowi przez pacjenta oraz dane uzyskane z badania przedmiotowego.
Najbardziej obiektywnym badaniem mogącym dostarczyć cennych informacji klinicznych, są zaawansowane metody neuroobrazowania mózgu oceniające zaburzenia metabolizmu neuronów oraz układu dopaminergicznego. Głównym zadaniem metod obrazowych, takich jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, jest wykluczenie innych schorzeń mogących dawać podobne objawy, jak choroba Parkinsona.