Stopień zaburzeń funkcji ruchowych oraz pogorszenia codziennego funkcjonowania jest związany z fazą choroby. Najczęściej używane skale oceniające postęp choroby Parkinsona skupiają się na zaburzeniach motorycznych. Nowsze narzędzia diagnostyczne dostarczają również informacji o zaburzeniach pozaruchowych, takich jak problemy poznawcze czy upośledzenie węchu.
Pięciopunktowa skala Hoehn i Yahra służy do oceny objawów chorego w zależności od nasilenia niesprawności. 1-2 punkty w skali odpowiadają wczesnej fazie choroby, 2-3 punkty - fazie umiarkowanej, a 4-5 zaawansowanej fazie choroby Parkinsona.
Inną, powszechnie używaną skalą jest Ujednolicona Skala Oceny Choroby Parkinsona (ang. United Parkinson’s Disease Rating Scale, UPRDS). Ocena skupia się na objawach ruchowych, ale brane pod uwagę są również zaburzenia poznawcze, zdolność do wykonywania codziennych czynności czy komplikacje pojawiające się w czasie leczenia.
WCZESNA FAZA CHOROBY PARKINSONA
Objawy ruchowe mogą być uciążliwe dla chorego, ale nie wpływają na jego codzienną aktywność.
UMIARKOWANA FAZA CHOROBY PARKINSONA
Objawy motoryczne dotykają obu stron ciała, a ruchy pacjenta stają się coraz wolniejsze. Mogą rozwijać się problemy z równowagą i koordynacją ciała. Chory niekiedy nagle zaprzestaje ruchu w trakcie jego wykonywania (epizody „zamrożenia”). Objawy mogą pojawiać się nagle i niespodziewanie, co przypomina czasem zmianę stanu chorego tak szybką, jak włączenie i wyłączenie światła (syndrom „on/off”). Pacjenci stosujący leczenie mogą doświadczać przykrych objawów nawrotu choroby pomiędzy dawkami leku (okres „końca dawki” ang. „wearing-off”)
ZAAWANSOWANA FAZA CHOROBY PARKINSONA
W tym stadium choroby pojawiają się znaczne problemy ze wstawaniem oraz chodzeniem. Chory wymaga zwykle pomocy w codziennych czynnościach, a samodzielne mieszkanie może być trudne. Zaburzenia poznawcze, w tym urojenia i omamy mogą być głównym objawem choroby. Działanie doustnych leków jest coraz trudniejsze do przewidzenia, a fluktuacje funkcji ruchowych nasilają się (chory coraz częściej doświadcza syndromu „on/off”). Konieczne staje się rozważenia innych opcji leczenia, takich jak dostarczanie leku w sposób ciągły czy neurostymulacja.